تأثیر عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر شاخص‌های بیوشیمیایی و بافتی عملکرد بافت کلیه موش‌های صرعی تیمارشده با لاموتریژین

زمینه و هدف:کلیه بافتی است که به دلیل نقش تعیین‌کننده در فیلتراسیون و به جهت مواجهه مستقیم با داروها، همواره در معرض آسیب قرار دارد. در این تحقیق اثر عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر روی بافت کلیه موش‌های صرعی تیمار‌شده با لاموتریژین (LTG)مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، 48 سر موش صحرایی ماده به 8 گروه 6تایی تقسیم‌ شد. 2 گروه از موش‌ها به‌عنوان کنترل در نظر گرفته شد که یک گروه کنترل، آب و غذای معمولی دریافت کردند و گروه کنترل دوم مثبتلاموتریژین را (با دوز 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز) به‌صورت خوراکی دریافت کردند. گروه تیمار پس از القای صرع به‌وسیله 40 میلی‌گرم بر کیلوگرمپنتیلن تترازول با تزریق داخل صفاقی به 5 گروه دارای تیمارهای زنجبیل(با دوز 50 و 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و لاموتریژین تقسیم شدند. پس از 4 هفته، موش‌ها بیهوش شده و بعد از خونگیری جهت انجام آزمایشهای بیوشیمیایی، کلیه آنها جدا و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ‌آمیزی با روش پریودیک اسید شیف، با میکروسکوپ نوری (LM) بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفهو آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت. سطح معنی‌داری، 05/0p< در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین مقدار کراتینین، اوره، تری‌گلیسرید و کلسترول تام در موش‌های صرعی و صرعی تیمار‌شده با لاموتریژین، به‌طور معنی‌داری افزایش یافت )05/0(p< و تحلیل گلومرول و اپی‌تلیوم لوله‌های پیچیده قابل‌مشاهده بود. درحالی‌که در موش‌های تیمار‌شده با عصاره هیدروالکلی زنجبیل این پارامترها به‌طور چشمگیری بهبود یافت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد عصاره هیدروالکلی زنجبیل همراه با داروی ضدصرع لاموتریژین، در بیماران صرعی بر بافت کلیه اثر محافظتی دارد.